Hojate poelewa!!

Joehooee!

We zijn inmiddels alweer 5 weken in Sri Lanka! De tijd vliegt voorbij hier! Iedere dag om 5 over half 8 gaat bij mij de wekker, en om kwart voor 8 staan we beneden voor het ontbijt. De jongens beginnen de ochtend met Rice and Curry maar wij hebben liever een boterhammetje en wat yoghurt. Iedere dag is totaal anders hier. We moeten de jongens zelf uit de les halen voor de therapie en soms komen er cliënten van buitenaf. Een aantal jongens hier kunnen aardig Engels verstaan en een aantal woordjes spreken. Voor de jongens die echt geen woord Engels verstaan of spreken hebben we wat Singalese woordjes geleerd (en omdat we dat heel leuk vinden natuurlijk!)
Soebe Oedasena = Goede morgen
Hondai= Goed
Kodak hondai = heel goed
Mahanzie = moe
Hojate poelewa (titel) = je kan het
Tsoeparatsja = welterusten
Honde tegande = eet smakelijk
Als het echt niet lukt om elkaar te begrijpen dan hebben we altijd Sameera de fysiotherapeut nog die ons kan helpen.

Het weekend na het walvissen spotten (2 weken geleden) was wat rustiger. Op vrijdag hebben we onze kamers gepoetst, wat schoolwerk gedaan en de rest van de middag gerelaxt op het strand van Weligama. Zaterdag voelde ik me niet goed. Eigenlijk had ik al 3 weken last van buikpijn maar ik eigenwijs geef dat niet graag toe natuurlijk. Zaterdag was het zo erg dat ik naar Helene (een van de oprichters van Hellabeem) ben gestuurd. Ze gaf me een aantal tips voor het eten (geen bananen, weinig curry, veel rijst, geen melkproducten, geen vlees), en als de buikpijn aan zou houden moest ik maar naar de dokter. Ik heb tot de middag in bed gelegen en daarna zijn we naar Weligama gegaan voor de lunch en boodschappen.
Ik laat de buikpijn mij natuurlijk niet in de weg zitten dus op zondag zijn we met de bus naar Hikkaduwa vertrokken. Hier hebben we flink geshopt en lekker aan het strand gelegen.

Maandag hebben we toch maar besloten dat het verstandig zou zijn om een bezoekje aan de dokter te brengen. Na de therapie om 16:00 zijn we met de tuk tuk en Sameera naar een dokterspost gegaan. Van buiten zag de dokterspost er aardig goed uit. Natuurlijk mochten wij als blanken meteen vooraan in de rij en waren we aan de beurt. De dokter was heel aardig en kon goed Engels. Het was we lastig uitleggen wat er nu precies aan de hand was maar 3 weken buikpijn: 'That's not normal!'. Dus hup naar het volgende kamertje voor het bloedprikken. Met knikkende knieën zat ik daar terwijl iedereen gezellig kon meegenieten. De deur hoefde natuurlijk niet dicht! Gelukkig mocht ik de hand van Nena vasthouden want ik vond het toch wel spannend. Ik dacht alleen maar dat ik nog zieker zou worden van die spuit. Natuurlijk stelde het niks voor dus ik kon daarna meteen met een bakje naar de wc om de hoek voor een urinetest. De wc was niet echt een wc zoals wij gewend zijn. We werden door het puin begeleid naar een houten deur aan de zijkant van het gebouw. Ik kreeg een sleuteltje in mijn handen en ze wees naar de kapotte houten deur. Nena en ik keken elkaar aan: Dit ga je niet menen! Dus lachend de deur open proberen te forceren en daar zat een mooi gat in de grond: Succes!
Om 19:00 waren we weer terug voor de uitslag van de test. Bijna alles was goed alleen was er iets mis bij de witte bloedcellen. Dit zou blijken op een bacteriële infectie. Gelukkig had ik opgeschreven voor welke antibiotica ik allergisch ben anders had ik daar ook nog mee gezeten. Maaaaar eind goed al goed, na 5 dagen antibiotica was ik weer helemaal de oude.
Het weekend daarna stond het Udawalawe National Parc op het programma. Sameera zei dat het 4 uur met de bus was, Indika (de kok) zei 2,5 en Helene zei zeker 6 uur. Dus dat moesten we zelf maar is gaan ervaren. Eerst met de bus van Weligama naar Matara en vanaf daar naar Embilipitiya, waar ons guest house zat. Binnen 4 uur zaten we al in een restaurantje te lunchen, het viel reuze mee!
De volgende dag om 5:05 ging de wekker want om 5:30 kwam de jeep ons ophalen. Met een take away breakfast in de jeep gingen we naar het park. We hebben een heleboel olifanten, buffels, vogels en pauwen gezien en JAWEL ik heb als enige van de jeep een luipaard gezien! Ik draaide me om naar achter en precies op dat moment sprong hij de weg over!
Na het National Parc zijn we nog naar het olifantenweeshuis geweest iets verderop. We kwamen precies op het moment aan dat de olifantjes werden gevoerd, dat was wel heel leuk om te zien. Na een half uur voeden en rondrennen gingen ze weer terug naar het park er achter, dus gingen wij weer terug naar de jeep. Na de lunch zijn we weer met de bus teruggereisd.
Zondag hadden we als uitrustdag ingepland. Dus hebben we lekker in Weligama rondgehangen.Het was bewolkt dus niet zo warm, dat was ook wel een keer fijn.
Gisteren is Jose van Nunspeet (van Sri Lanka 4 All) hier naartoe gekomen. Ze heeft Sameera, de fysiotherapeut, wat nieuwe technieken geleerd en meegekeken met de PMT. Ze heeft ons ook geholpen met wat tips voor de therapie, en mij geholpen met mijn sollicitatiebrief voor mijn 4e jaar stage.
Vandaag zijn we naar Mirissa gegaan om lekker te ontspannen. Morgen gaan we naar Galle om het pakketje van Nena op te halen. Die is onderschept door de douane dus ze willen weten wat er in zit. En zondag gaan we eindelijk onze eerste surfles nemen in Weligama.

Zo, zijn jullie ook weer op de hoogte!

Ajuu